CORVINUS

CORVINUS

cognomen Matthiae Hungariae Regis, ei inditum, non a vico huius nominis, ut Calvisio placuit; sed a corvo, qui sponsalitium annulum matri eius eripuit, sagittisque impetitus, iterum dimisit, quâ velut notâ natalitiâ Matthias postmodum a patre Ioanne Hunniade agnitus est. Cuius rei fidem secit ipse, Corvini cognomine adoptatô et nummô aureô cusô, (quem Hungaricum ducatum vulgo vocant) cuius clypeo inseruit corvum rostrô annulum tenentem. Accessit superstitio popularis, ut in difficillimo nisu laborantibus, per Hungariam, hodieque applicentur ducati illi Corvini per crura, vulgoque credantur opitulari multum. Diffusa in Wetteraviam usque, Germaniae regionem, quae Hassiam, Herbipolensem et Moguntinum interiacet agrum, ubi certum tenere mulierculas, auri Corvini abrasum pulvilculum, in vino propinatum, parturientibus praesens auxilium enitendi praestare, refert Auctor Anonym. Sinae et Europ. quo hanc de Corvino Historiam late persequitur, c. 37. Vide infra.